2 Międzynarodowe Triennale Rysunku Studenckiego

od 8 do 22 maja 2017 roku
Rondo Sztuki


Na Międzynarodowe Triennale Rysunku Studentów Wyższych Szkół Artystycznych nadesłano prace rysunkowe 278 autorów. Jury selekcyjne, obradujące w dniu 15 grudnia 2016 roku pod przewodnictwem prof. Pawła Frąckiewicza, dopuściło do drugiego etapu 156 prac 119 autorów.

W dniu 3 lutego 2017 roku, Jury Nagród, któremu przewodniczył dr Paweł Warchoł wyłoniło 14 finalistów konkursu. W wyniku głosowania podjęto decyzję o przyznaniu następujących nagród:

grand prix: Ráhel Monory University of Fine Arts, Budapeszt /Węgry/

I nagroda: Paulina Sanecka Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu

II nagroda: Matylda Polak Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

III nagroda: Krzysztof Majewski Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach

10 wyróżnień honorowych: Paweł Baśnik Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu

Anna Bydzôvská University of West Bohemia, Pilsen /Czechy/

Malwina Domaradzka Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu

Piotr Dudek Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Maciej Jaroszczuk Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu

Ivan Kovačević Academy of Fine Arts, Zagreb /Chorwacja/

Katarzyna Pacholik University of Granada /Hiszpania/

Kamil Pieczykolan Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu

Jarosław Słomski Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu

Danuta Tojka Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach

...s i ł a r ó ż n i c y

Międzynarodowe Triennale Rysunku Studentów Wyższych Szkół Artystycznych po trzech latach od inauguracji wchodzi do historii jako wartościowe doświadczenie, konfrontujące jakość i kondycję rysunku w wielokulturowym spojrzeniu twórczych środowisk akademickich. Druga odsłona przeglądu udowadnia sens kontynuacji takich porównań, wpisując się w międzynarodowy dyskurs o rysunku jako wartości kształtującej fundament rozwoju artystycznego i fundament świadomości jego nadawców. Triennale potwierdza swoją wagę i znaczenie, nie tyle w dyskursie, co we – wciąż trwającym – sporze o miejsce tego medium w edukacji artystycznej wobec naciskających go działań alternatywnych (cyfra, wideo, komputer..).

Przy wyborze prac nominowanych do nagród, podczas drugiego etapu konkursu widać było siłę r ó ż n i c y poszczególnych poetyk. Różnicy, która broniła własnych, odrębnych spojrzeń. To, co różniło indywidualne postawy i ich projekcje w bardzo szerokim wachlarzu stylistyk, świadczy o dużym potencjale wewnątrz dyscypliny, wobec czy wbrew programom poszczególnych szkół. Wybór jest zawsze wyborem, jest deklaracją subiektywną, a dopiero wystawa, stając się nagrodą i świętem rysunku wyzwolonego, daje możliwość zarówno analitycznej refleksji całości, jak i autorskich pojedynczości w wywalczonej dla siebie przestrzeni galerii. Bezpośrednia konfrontacja prac na ekspozycji pozwala wyłuskiwać takie postawy, w których wychodzenie z pewnego klucza może przełamywać tabu, stereotyp Pracowni, a buntując się tworzyć własną hierarchię wartości.

Siła rysunku tkwi także w r ó ż n i c y pomiędzy ekspansywną wędrówką po nowych terenach, a stałymi powrotami do korzeni, do pierwowzoru, do natury. Taki dylemat rozpiętości znaczeń był mocnym argumentem żywotności i rozwoju dyscypliny podczas konkursowych rozstrzygnięć. Przekraczając granice, rysunek stąpa po terytoriach niepewności, ale w granicach decyzji własnych, świadomych takich aneksji, przejęć i zawłaszczeń. Niezależnie od swych przekroczeń rysunek jawi nam się w swej czystości istnienia, w wyzwolonym osobnym bycie i w takiej uniwersalnej, bezkompromisowej projekcji chcielibyśmy go widzieć zawsze.
Janusz Karbowniczek